Nucleaire magnetische resonantie (NMR) is een nuceli (nucleaire) specifieke spectroscopie die verreikende toepassingen heeft in de natuurwetenschappen, scheikunde en industrie. NMR gebruikt een grote magneet (magnetisch) om de intrinsieke spin-eigenschappen van atoomkernen te onderzoeken. Zoals alle spectroscopieën gebruikt NMR een component van elektromagnetische straling (radiofrequentiegolven) om overgangen tussen kernenergieniveaus (resonantie) te bevorderen.

Tegenwoordig is NMR een geavanceerde en krachtige analytische technologie geworden die een verscheidenheid aan toepassingen heeft gevonden in vele disciplines van wetenschappelijk onderzoek, geneeskunde en verschillende industrieën. Moderne NMR-spectroscopie legt de nadruk op de toepassing in biomoleculaire systemen en speelt een belangrijke rol in de structurele biologie. Met ontwikkelingen in zowel methodologie als instrumentatie in de afgelopen twee decennia, is NMR een van de krachtigste en meest veelzijdige spectroscopische technieken geworden voor de analyse van biomacromoleculen

De NMR-magneet is misschien wel het belangrijkste onderdeel van de NMR-spectrometer. De NMR-magneet is een van de duurste componenten van het nucleaire magnetische resonantiespectrometersysteem. De NMR-magneettechnologie is aanzienlijk geëvolueerd sinds de ontwikkeling van NMR. Vroege NMR-magneten waren permanente of elektromagneten met een ijzeren kern die magnetische velden van minder dan 1,5 T produceerden. Tegenwoordig zijn de meeste NMR-magneten van het supergeleidende type.