Supergeleidende magneten worden gemaakt door gebruik te maken van het fenomeen dat de weerstand van supergeleidende materialen bij een bepaalde temperatuur tot nul afneemt. Ze zijn meestal gemaakt van een niobium-titaniumlegering en worden gekoeld met vloeibaar helium (4,2 K). Wanneer er stroom door de magneetspoel gaat, koppelt u na het magnetische veld de voeding los om een ​​stabiel en uniform magnetisch veld te vormen. De magneet houdt de spoel via het koelmiddel onder de kritische temperatuur en er is geen extra voeding nodig.

Supergeleidende magneten kunnen een hogere magnetische veldsterkte, betere magnetische veldstabiliteit en magnetische velduniformiteit produceren. Dit betekent een betere beeldkwaliteit, een betere signaal-ruisverhouding, contrast en resolutie, en een hogere beeldsnelheid.

Conventionele supergeleidende magneten hebben over het algemeen een tonvormige structuur, die gevoelig is voor mogelijke "claustrofobie" en niet bevorderlijk is voor de operatie door artsen en het observeren van huisdiertekens onder narcose. Omdat de conventionele supergeleidende magneet een groter magnetisch strooiveld heeft, is bovendien een groter installatiegebied voor het apparaat vereist.