Nucleaire Magnetische Resonantie (NMR) is een nuceli (nucleaire) specifieke spectroscopie die verreikende toepassingen kent in de natuurwetenschappen, scheikunde en industrie. NMR maakt gebruik van een grote magneet (magnetisch) om de intrinsieke spin-eigenschappen van atoomkernen te onderzoeken. Zoals alle spectroscopieën maakt NMR gebruik van een component van elektromagnetische straling (radiofrequentiegolven) om overgangen tussen kernenergieniveaus te bevorderen (resonantie).

Tegenwoordig is NMR een geavanceerde en krachtige analytische technologie geworden die een verscheidenheid aan toepassingen heeft gevonden in vele disciplines van wetenschappelijk onderzoek, geneeskunde en verschillende industrieën. Moderne NMR-spectroscopie heeft de toepassing in biomoleculaire systemen benadrukt en speelt een belangrijke rol in de structurele biologie. Met ontwikkelingen in zowel methodologie als instrumentatie in de afgelopen twintig jaar is NMR een van de krachtigste en meest veelzijdige spectroscopische technieken geworden voor de analyse van biomacromoleculen.

De NMR-magneet is misschien wel het belangrijkste onderdeel van de NMR-spectrometer. De NMR-magneet is een van de duurste componenten van het kernspinresonantiespectrometersysteem. NMR-magneettechnologie is aanzienlijk geëvolueerd sinds de ontwikkeling van NMR. Vroege NMR-magneten waren permanente ijzeren kernmagneten of elektromagneten die magnetische velden van minder dan 1,5 T produceerden. Tegenwoordig zijn de meeste NMR-magneten van het supergeleidende type.