Een Halbach-magneetarray is een speciale opstelling van permanente magneten die het magnetische veld aan de ene kant van de array sterker maakt, terwijl het veld aan de andere kant tot bijna nul wordt opgeheven. Dit is heel anders dan het magnetische veld rond een enkele magneet. Met een enkele magneet heb je aan weerszijden van de magneet een magnetisch veld van gelijke sterkte.

Het effect werd aanvankelijk ontdekt door John C. Mallinson in 1973, en deze "eenzijdige flux"-structuren werden aanvankelijk door hem beschreven als een curiositeit. In de jaren tachtig vond natuurkundige Klaus Halbach onafhankelijk de Halbach-array uit om deeltjesbundels, elektronen en lasers te focusseren.

Gangbare Halbach-magneetreeksen zijn lineair en cilindrisch. Lineaire array-structuren worden voornamelijk gebruikt in lineaire motoren, zoals maglev-treinen; Cilindrische arraystructuur wordt voornamelijk gebruikt in permanente magneetmotoren, zoals de bloedstroompompmotor in het hartbloedvoortstuwingssysteem. Het focusserende magnetische veld van de cilindrische arraystructuur is ook geschikt voor lopende golfbuizen voor communicatiesatellieten, radarmicrogolfmagnetrons, enz.